یکی از علایق من که برای یادگیریِ آن بسیار کوشیدم و بسیار از آن آموختم «فلسفه برای کودکان» است. فلسفه برای کودکان علاوه بر اینکه در شیوۀ معلمی من تاثیرگذار بود، در شیوۀ زندگی من نیز موثر بود و آن را غنا بخشید. در اینجا می‌خواهم مهم‌ترین آموختۀ خود از فلسفه برای کودکان را بیان …
آیا ما در کلاس احساس و نیاز کودک را در نظر می‌گیریم؟ اگر نوبت در گفتگو رعایت نمی‌شود، اگر تکالیف انجام نمی‌شوند، اگر بحث و درگیری در کلاس زیاد است، چه احساسی پشت آن است؟ چه نیازی وجود دارد؟ چرا احساسات مهم هستند؟ دستم را بالا نگه می‌دارم؛ یعنی به نوبت صحبت کنید و برای …
چطور می‌توان کودکان را به درس و مدرسه علاقه‌مند کرد؟ اگر علاقه‌مند هستند، چطور می‌توان این انگیزه را حفظ کرد؟ در طول سال‌های گذشته، تنها روش تشویقی که در مدارس مشاهده کرده‌ام، ستاره و جایزه بوده است. بیشتر اوقات خود معلمان با هزینۀ خودشان این هدایا را تهیه می‌کنند، چون مدرسه معمولا بودجۀ کافی برای …
ارزشیابیِ به موقع و ارائه‌ی راهکار، نیازمند این است که داده‌ها را به طور منظم ثبت کنیم. وقتی داده‌ها ثبت می‌شود، تصویری از مسیر یادگیری و ابعاد مختلف تربیتی، شکل می‌گیرد و بر مبنای آن می‌توانیم دخالت موثری در این روند داشته باشیم و امکان سنجش و ارزیابی دقیقی برایمان ایجاد می‌کند. برای ثبت داده‌های …
روز شنبه، ۱۵ آبان‌ماه، جشن قرآن و روز دانش‌آموز را همزمان برگزار می‌کنیم. در گروه شاد کارهایی که باید انجام دهیم را فهرست می‌کنم و از مادران و خانواده‌ها، دعوت می‌کنم کسانی که امکان همکاری دارند، داوطلب شوند. یک نفر برای جمع‌آوری هزینه‌ها و تهیه‌ی هدیه و پذیرایی داوطلب می‌شود و یک نفر هم برای …
دیشب وقتی جلسه‌ی شبانه‌ی کاریِ من به پایان رسید، ساعت یازده بود و فرصتی بود تا بتوانم در پخش زنده‌ی اینستاگرامیِ شاهین کلانتری شرکت کنم. موضوع “پیاده‌رویِ بدون موبایل” بود. این موضوع را بارها شنیده‌ام، بارها تکرار شده است. ایشان هم گفتند که بارها از پیاده‌رویِ بدون موبایل نوشته‌اند و بارها در پاد‌کست‌ها گفته‌اند و …
شاید ثلث راه را با بیش از شصت درصد موفقیت، طی کرده‌ام. بعضی روزها، بیدار شدن صبحگاهی نوعی دیوانگی است؛ بیدار شدن در خنکای صبح و جدا شدن از رختخواب گرم واقعا دشوار است. بعضی روزها هم، برنامه منظم و به‌موقع پیش رفته است، آن وقت خودم را یک پنج صبحی قلمداد کردم که خیلی …
در دنیای شلوغ و پراضطرابی زندگی می‌کنیم. سرعت بالای تغییرات و تولیدات، ما را سراسیمه و مضطرب می‌کند. هر لحظه حس می‌کنیم همه چیز به سرعت از ما عبور می‌کند و کارهای ناتمام زیادی داریم؛ کتاب‌های زیادی را باید بخوانیم. فیلم‌های زیادی را باید ببینیم. سفرهای زیادی باید برویم و هزاران برنامه‌ی تیک نخورده‌ی دیگر …
دیروز، رفتن به کتابفروشی را به خودم هدیه دادم. خواستم لابلا‌ی کتاب‌ها بچرخم و به بخش‌های جدیدی سرک بکشم که کمتر تا به حال سراغ‌شان رفته‌ام؛ مثلا فرهنگ‌نامه‌ها و زندگی‌نامه‌ها. “هر روز موهبتی است” عنوان یک کتاب بود که در قفسه‌ی زندگی‌نامه‌ها قرار داشت. به یاد ندارم که زندگی چه کسی بود، اما آرزو کردم …
این جمله، از جملات نیروبخش کتاب باشگاه پنج صبحی‌هاست؛ «هر وقت خواستید تسلیم شوید، ادامه دهید». این جمله را بزرگ بنویسید و روی دیوار بچسبانید. جایی که همواره ببینید. این جمله، در زمانی که دارید بازی را واگذار می‌کنید، کمک‌تان می‌کند. من با وجود چند روزی که نتوانستم برنامه‌ام را سروسامان دهم، امروز موفقیت کوچکی …