با وجود آنکه بسیاری از والدین فکر می‌کنند به همان اندازه که خود را می‌شناسند، فرزند خود را هم می‌شناسند، همواره لحظاتی وجود دارد که آن‌ها را نسبت به شناختی که از فرزند خود دارند، دچار تردید می‌کند و به آن‌ها یادآوری می‌کند که برخلاف آنچه فکر می‌کنند، کودک چقدر پیش‌بینی‌ناپذیر و منحصربه‌فرد است. به همین دلیل، این پرسش ایجاد می‌شود که آیا شناخت کودک تااین‌حد پیچیده است؟ چطور می‌توانم دنیای درونی فرزندم را بهتر بشناسم؟ و چطور مطمئن باشم که همه چیز خوب پیش می‌رود یا مشکلی وجود دارد؟
راه‌هایی وجود دارد که به ما کمک می‌کند فرزند خود را بهتر بشناسیم و ارتباط عمیق‌تری با او برقرار کنیم. من در این‌جا به پنج نکته اشاره می‌کنم.
پنج نکته برای درک عمیق‌تر افکار و احساسات کودک
1. برای دریافت پیام فرزند خود، با توجه کامل به او گوش کنید.
یکی از مهم‌ترین نکاتی که در ارتباط میان والدین و فرزندان بسیار حیاتی است، گوش دادن فعالانه به پیام کودک است. پیام کودک می‌تواند کلامی یا غیرکلامی باشد. بسیاری از والدین، به علت اینکه درگیر افکار و کارهای خود هستند، پیام‌های کودک را نادیده می‌گیرند، برای درک آن تلاشی نمی‌کنند و به آن بها نمی‌دهند. درحالی‌که برای برقراری ارتباط عمیق‌تری با کودک، لازم است با توجه کامل به فرزندتان گوش کنید. با او ارتباط چشمی برقرار کنید و کارهای دیگر خود را کنار بگذارید. با این کار به او این پیام را منتقل می‌کنید که «من به تو گوش می‌دهم و تو برایم ارزشمندی».
2. به کودک احترام بگذارید.
وقتی کودک تجربۀ خود را با شما در میان می‌گذارد و افکار و احساسات خود را بیان می‌کند، به آنچه می‌گوید با احترام گوش کنید. نیازی نیست شما به جای آن‌ها بگویید چه احساسی دارند یا چه فکر می‌کنند، سعی کنید تجربۀ او را درک کنید. برای مثال وقتی کودک زمین میخورد و گریه می‌کند، به جای اینکه تجربۀ او را بی‌اعتبار کنید و بگویید «چیزی نشده. گریه نکن»، می‌توانید تجربۀ او را تایید کنید و بگویید « صدمه دیدی؟».
3. مشاهده کنید.
بازتاب افکار و احساسات کودک، در رفتار او به صورت کلامی یا غیرکلامی، ظاهر می‌شود. با مشاهدۀ رفتار کودکان و واکنش آن‌ها به موقعیت‌های جدید، می‌توانیم نسبت به افکار و احساسات آن‌ها شناخت بیشتری کسب کنیم.
4. دربارۀ احساسات کودک، با او صحبت کنید.
برای درک کودک، توانایی صحبت دربارۀ احساسات او، بسیار اهمیت دارد. شما با توجه به احساساتی که فرزندتان تجربه می‌کند و گفتگو دربارۀ آن، می‌توانید مسائل مهم او را بشناسید و نسبت به منبع ترس یا نگرانی او شناخت پیدا کنید. وقتی کودک دربارۀ احساس خاصی حرف می‌زند، شما نام آن را بگویید و با او صحبت کنید «خوشحالی که داری بازی می‌کنی».
5. درستی افکار خودتان را بررسی کنید.
گاهی هنگام ارتباط با کودک، افکاری مثل «نمی‌تونه یاد بگیره»، «باید مسئولیت‌پذیر باشه»، «پس کی قراره نظم و انضباط رو یاد بگیره»، در ذهن‌مان تکرار می‌شوند و توجه ما را از کودک و نیازهایش دور می‌کنند. وقتی این افکار ذهن شما را پر می‌کنند، در سکوت و گفتگوی درونی، آن‌ها را بررسی کنید. این افکار هیچ کمکی به ما نمی‌کنند. بیشتر ما در ارتباط با دیگران، چنین افکاری به ذهن‌مان خطور می‌کند، اما می‌دانیم که بهتر است اجازه دهیم عبور کنند و به ارتباط با کودک برگردیم.
شما برای درک و شناخت کودک به چه نکاتی توجه می‌کنید؟ می‌توانید در قسمت دیدگاه‌ها نظرتان را بنویسید.
دیدگاهتان را بنویسید