نیاز به عشق در کودکان

شما چطور اطمینان پیدا می‌کنید که فرزند شما می‌داند و درک می‌کند که دوستش دارید؟ نیاز به عشق در کودکان از نیازهای اساسی آنهاست، بنابراین یکی از مهم‌ترین مواردی که لازم است بررسی کنید این است که کودک نیز عشق شما را دریافت کند. گاهی ما به روشی مهر و محبت خود را نسبت به فرزندمان ابراز می‌کنیم که او دریافت نمی‌کند. مثلا پدری که می‌خواهد فرزندش مستقل باشد، ممکن است بسیاری از کارها را به خود او واگذار کند. اما این می‌تواند به این شکل برای کودک معنا شود که «مرا دوست ندارند، چون به من در کارهایم کمک نمی‌کنند.» و یا مادری بارها علاقۀ خودش را به فرزندش بیان کرده، اما برداشت فرزندش این است که «مرا دوست ندارند، چون با من بازی نمی‌کنند». به همین دلیل اطمینان پیدا کنید که فرزند شما می‌داند که دوستش دارید. می‌توانید از او بپرسید و بخواهید صادقانه پاسخ بدهد، چرا که برای شما مهم است که بدانید. «می‌خوام صادقانه به سوالم جواب بدی. میدونی که دوستت دارم؟». پرسیدن این سوال ممکن است برای شما سخت باشد، اما بسیار مهم است که واقعیت را بدانید. ممکن است بگوید:«معلوم است که دوستم داری چون برای ما غذا درست می‌کنی و برامون وقت میزاری». شاید هم اینطور پاسخ دهد که «گاهی وقت‌ها شک می‌کنم که دوستم داری. تا به حال چنین چیزی به من نگفتی». کمی شجاعت به خرج بدهید. بپرسید و به پاسخ فرزندتان کاملا گوش کنید. 

افراد به روش‌های گوناگونی عشق‌ورزی می‌کنند، آن‌ها در کودکی آموخته‌اند چگونه عشق را دریافت و آن را بیان کنند. کودکان با توجه به محبت والدین، درمی‌یابند که آیا دوست داشتنی هستند یا نه! چنین درکی در روابط آن‌ها در بزرگسالی بسیار اهمیت دارد. در کتاب پنج زبان عشق می‌خوانیم؛آن‌ها با درکی که نسبت به (دوست‌داشتنی بودن/نبودن) خود پیدا می‌کنند، الگوی عاطفی منحصربه‌‌فرد خودشان را شکل می‌دهند. گری چاپمن در این کتاب، پنج زبان عشق را اینطور معرفی می‌کند:

کلام تاییدآمیز

اختصاص دادن زمان برای یکدیگر

دریافت هدایا

خدمت به یکدیگر

تماس فیزیکی. 

حال پرسش این است که در ارتباط با بچه‌ها، چگونه عشق خود را ابراز می‌کنیم؟ آیا آن‌ها به خوبی آن را دریافت می‌کنند؟ خوب است پیش از خواندن ادامۀ مطلب در این باره کمی تامل کنید و بنویسید. 

بسیار اتفاق افتاده است که وقتی با والدین دربارۀ عملکرد تحصیلی فرزندشان صحبت کرده‌ام، پاسخ آنها این بوده است که «وقت» ندارند با فرزندشان کار کنند. پدری گفت تنها یک ساعت در روز را با فرزندش می‌گذراند و مادری گفت از صبح تا شب سرکارم و وقتی برمی‌گردم آنقدر خسته‌ام که نمی‌توانم به او در انجام تکالیف‌اش کمک کنم. راهی که این افراد برای فرزندشان در نظر گرفتند تشویق کلامی و هدیه یا جایزه بوده است.

در مقابل برخی از والدین زمان زیادی را با فرزندشان سپری می‌کنند. در فعالیت‌های مدرسه همراه آن‌ها هستند و کلام پرمحبتی دارند. آن‌ها به شیوه‌های مختلفی محبت خود را ابراز می‌کنند. این بچه‌ها معمولا در مدرسه، شاد و پرتلاش‌اند. با دیگر بچه‌ها سازگاری خوبی دارند و خیلی کم غیبت می‌کنند، در نتیجه موفق‌ترند. بستر عشقی که والدین برای آن‌ها فراهم کرده‌اند، سبب شده است که در آن رشد کنند و روابط خوبی برقرار کنند.

در آینده، به بررسی زبان عشق کودکان خواهم پرداخت. 


دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *